Logo biblioteki używane jest od 2022 r.
Poprzednie wyłonione zostało w drodze konkursu i zawiera elementy charakterystyczne na naszej instytucji i miejscowości.
Ex libris przedstawiał pelikana z książkami. Ten ptak jest symbolem miłości rodzicielskiej. Płaskorzeźba pelikana od lat zdobi budynek dawnego sierocińca w Cegłowie. Różnią się tym, że na budynku pelikan jest otoczony małymi pisklętami. Ten z naszego ex librisu dba również o edukację swojej rodziny.
Skąd taki symbol w Cegłowie? Może wymyślona legenda ma ziarnko prawdy? Koniecznie przeczytaj…
LEGENDA O PELIKANIE
Dawno temu, gdy całą polską krainę pokrywały jeszcze niezmierzone puszcze, nad brzegiem rzeki, zatrzymała się grupa wędrowców, poszukujących miejsca do zamieszkania. Tereny były żyzne i urokliwe, dlatego Ceber – przywódca grupy, postanowił założyć tu osadę. Od jego imienia nazwano ją Cebrowo, a rzekę – mieniącą się tęczowo – Mienia.
Na brzegu puszczy, nad Mienią, gnieździły się wielkie pelikany. Mieszkańcy Cebrowa lubili te ptaki, bo – tak jak ludzie – bardzo dbały one o swoje potomstwo. Pewnego razu jeden z osadników, łowiąc ryby w rzece, zauważył obok gniazdo, w którym znajdowały się opuszczone pelikanie pisklęta. Zdziwiony takim widokiem obserwował z daleka, co będzie dalej.
Nagle do gniazda wpełzł wąż, który szukał pożywienia. Pisklęta były smacznym i bezbronnym kąskiem, z którym sobie szybko poradził. Pokąsał je i zabierał się właśnie do zjedzenia, gdy nadleciała pelikanica. Widząc zagrożenie wąż natychmiast zsunął się z drzewa. Zrozpaczona widokiem swoich zakrwawionych piskląt pelikania matka za wszelką cenę próbowała im pomoc. Dziobem rozdarła własną pierś. Krwią tryskającą z serca, napoiła dzieci, które wkrótce wróciły do życia. Sama padła martwa u stop gniazda.
Wzruszony rybak, który widział cale zdarzenie, zabrał pelikaniątka ze sobą. W osadzie opowiedział wszystkim o poświęceniu pelikanicy. Młode wychowały się wśród ludzi, którzy bardzo o nie dbali.
Historię pelikana, który własne życie poświęcił dla swoich dzieci, mieszkańcy Cebrowa przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Po wielu latach uwiecznili ją na jednym z budynków, jako symbol oddania i wielkiej rodzicielskiej miłości.
Praca konkursowa – 2008